Ruhuma Sesleniş Şiiri - Müzahir Kılıç

Ey ruhum, kalıbına sığmaz bir heyulasın
Senin inceliğine yakışmadı tavırlar
Bir azab-ı şediddir seni alıp götüren
Benliğini çok uzak mekânlarda yitiren

Sen kaybolmuş bir inci, okyanus derininde
Sana eş olmaz artık, hiçbir nisan bulutu
Çölde kaybolmuş ceylan, avcı izin süremez
Sen sır oldun âleme, gayıblarda gezersin

Tüm ulvi mekânların hepsini taht eyledin
Senden eser taşıyan tahtlar da kayboldular
Ne İsa’nın asası, ne Süleyman mührü var
Karanlık diyarlara sonsuz mukim oldular

Oysa sen misafirdin, selamla geldin bize
Teslim olduk seninle bütün güzelliklere
Şimdi çıplak bıraktın, zemheride soğukta
Sıcaklık ülkesinin yollarını kapadın

Uzanmak istesek de kollarımız yetişmez
Ya bize doğru uzan, ya da biz uzanalım
Varlığında yok olup, tek vücutta kalalım
Firaktan uzak kalıp, vuslatta bir olalım