kalmadı takatim kalmadı mecalim yoruldum artık
dizlerim çökmüş toprağa kalk desem kalkmaz
başım yana düşmüş bakıyor ufka gözlerim yaşlı
gecem yakın yalnızlık tek arkadaşım
sessiz aksamlarımda hayalimden geçen anılarım
beni gülümseten elimde kalmış tek varlığım
acılar bile acı vermiyor artık ruhuma bedenime
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta