Ruhuma Fatiha Şiiri - Solmaz Akça

Beni unutmasın isterdim...
Önce bu şehir,
sen ve ardından sevdiklerim...
Gidişimin anlamsızlığına,
anlamlı ağıtlar yakılsın isterdim.
Kimse üzülmez bilirim...
Benim için annem gözyaşı dökmesin.
Dökecekse birileri gözyaşı beni üzenler döksün isterdim...

Birileri kara listesine almış beni...
Birileri sevmiş zamanında...
Birileri nefretle bilemiş gözlerini bana.
Birileri sonsuz bir güven duymuş...
Bense doğru bildiğimi yaşamıştım,
kendimden taviz vermemiş,
çıkarlarım için kimseye eyvallah dememiştim.
O zaman, ben bu ölümü fazlasıyla haketmişim.

Kara topraklar atılmadı henüz üzerime.
Ruhuna Fatiha demedi hoca...
Musallaya yatmadım bile.
Ama ölümüm dolaşıyor şimdi dillerde...
Ölmedim annem yanındayım, diyemedim...

Babamı gördüm. Gözlerinde acı dolu yaşlarla.
Ağlama babam... Ben sana kıyamam, dedim...
Dedim de, duymadı beni...
Uysal, sevecen, dost babam, sırdaş babam...

Ölünce anladım.
Bana benden başka bir tek annem, babam dostmuş.
Sen unutma beni demiştim ya, sende yalanmışsın.
Unut beni... Adımı anma.
Timsah gözyaşlarını boşa akıtma.
Ağlama dedim ya annem, ağlama dedim ya babam siz ağlayın...
Başkaları yalan yere ağlamasın.
Tüketin acınızı... Sonra beni atın kefenimle toprağa...
Annem sen yüz sür o topraklara, yüzünü hissedeyim.
Babam sen ellerini sür kendimi güvende hissedeyim.
Ölmedim, demiştim ya...
Şimdi öldüm. Ruhuma Fatiha okuyun...
Ben yarın yeniden doğup yanınıza gelirim. Gözyaşlarınızı silerim...