Ruhum Zindan Şiiri - Emin Bekiroğlu

Alışmışım, ne özgür ne tutsak
Ölüme gebe, tutuklu bir yatak
Her nefesimin bir bedeli var,
Uyanırsam,Uykum benden hesap soracak

Ranzam, öksüz, iki kat
Alt tarafı emek, verilmiş meşekkat
Üst taraf cennetten bir bahçe,
Gelirse bahar, penceremde çiçekler açacak

Pencerem küçük, dışarda dünya kocaman
Hapiste kafa sayar,başıbos gardiyan
Sabah güneş doğar, akşamına ay
Şimdilik gözler keskin,
Benden çok uzakta, özgürlük dediğin

Çarşamba olmadan perşembe beklenir
Geçmez dakika, yüreğimdeki heycan bilenir
Mahpuslukta zaman gecmese de
Ziyarette ruhum, çocuklar gibi sevinir

Kış gelir, beton demirden soğuk
Dili sivri mahkumlar, yüzler asık
Saz çalar, dili ıtırlı aşık
Dile gelmez duygularım karmakarışık

Bir mektup karalar Şah'ıma,kederden elim
Can sıkıntısını anlatamaz, biçare dilim
Her şey Yolunda, zindan harika!
Bir yalan karalar, Ata'ma elim

Memleket sayılır, karanlık hücrem bana
İşte, kardeş dediğim üç beş katil
Sohbetleri acı, verdikleri laf zehir
Kızılcık şerbeti bu hapislik,
Kana kana yıllar, ömrümden içilir

Sıkar ruhumu, karardı mı zindan
Umutsuzluk zor, yediğim ekmek taştan
Pamuklara da sarsalar beni
Avluda biçare gezen, hayallerim perişan

Zaman, geçmez çaysız sohbette
Memeleket karışık derler, ev ne halde
Ah! şu alın yazım, bir değişse...
Şah Atam, babasını evde, özgür görecek