Aynadaki karamsarın yüzüne daldım
Derin çizgiler arasında umutlar vardı, dona kaldım
Her umudun çizgiler arasındaki gezintisini seyrettim
Aklımı, kalbimi, umudun gezintisine davet ettim
Yarın güneş doğacak desem umut mu, değil mi?
Yarın benim olacak desem, umut mu, değil mi?
Kıyamet kopmazsa yarın elbet güneş doğacak
Bulutlar olsa bile bulut ardından bize bakacak
Aramıza yağmur yüklü bulurlar girse de içimiz ısınacak
Gökyüzünden yeryüzüne, bolluk, bereket, şenlik yağacak
Hey aynadaki yüz,
Bırak artık kasıntıyı,
İyi bak neler olacak
Sevgisiz kalplere sevgi dolacak,
Konuşmayan dillere sevgi dolanacak
Yağmur altında yürürken yeryüzü beni kıskandı
Yeryüzüne inen damlalardan çaldım, ruhum yıkandı
27.01.2011 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 27.1.2012 06:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
BİR TUTAM UMUT
İLLE DE UMUT
YARINLARA TAŞIR BENİ.
Şiiri severek okudum dost. yüreğinden umut eksilmesin dilerim.
TÜM YORUMLAR (14)