Sensizlik bürümüş dört bir yanımı
Kimseler duymuyor feryatları mı
Yanlızlık kor gibi yakıyor canımı
Nefessiz kalmışım ruhum sürgünde.
Karanlık hücremde kaldım çaresiz
Atıldım zindana Sorgusuz sualsiz
Kurudu güllerim mevsimler sensiz
Nefessiz kalmışım ruhum sürgünde.
Tutuldu şu dilim konuşamadım
Şu köhne dünyaya alışamadım
Sevdamı kimseyle paylaşamadım
Nefessiz kalmışım ruhum sürgünde.
Geçti zaman böyle saçım ağardı
Sevda kervanlarım yollarda kaldı
Gönül yangın yeri alevler sardı
Nefessiz kalmışım ruhum sürgünde.
Söz::: veysi iş
Kayıt Tarihi : 4.11.2022 20:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!