Ruhum Soluyor Şiiri - Mücahit Fukara

Gölgelerde Bir Dehşet Kıpırdanıyor.
Yoğun Sisin Ardından, Bir Figür Kayıyor.
Sürünen Bir Ürperti, Fısıldayan Bir Lanet,
Parmaklarda Buzlu Zincirler Kıvrılıyor.

Kaçacak Yer Yok, Saklanacak Yer Yok.
Çatlaklardan Süzülüyor, Ses Yok, İz Yok.
Gölgelerin Mahzeninde Doğan Bir Avcı.
Karanlık, Beni Ayaklarımdan Çekiyor.

Daha da Yakın, Nefesi Çok Yakın.
Her Saniye Kayıyor, Hiçbir Şey Kalmıyor.
Yükselen Korkular Hissediyorum.
Taş Kadar Soğuk, Ruhum Soluyor.

‘’Gel Bana Küçüğüm Oyun Bitti.
Kapat Dedi Şimdi Gözlerini.’’