Ben hep kendimle kaldım, yalnızlığın sesinde,
Bir sesler duymaktayım, göklerin ötesinde.
Yolculuk varmış gibi, haber gelir bu sesten,
Yolumu unutmuşum, üç günlük bir hevesten.
Bir yol ki; varılmaz son, imanla biter ancak,
Bu yolun ardında seni kim, kim kurtaracak?
Yalan denen dünyada, işledik binbir günah,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta