Ruhum Sen Beni Affet Şiiri - Özcan Karacan

Ben hep kendimle kaldım, yalnızlığın sesinde,
Bir sesler duymaktayım, göklerin ötesinde.
Yolculuk varmış gibi, haber gelir bu sesten,
Yolumu unutmuşum, üç günlük bir hevesten.
Bir yol ki; varılmaz son, imanla biter ancak,
Bu yolun ardında seni kim, kim kurtaracak?
Yalan denen dünyada, işledik binbir günah,
Her bir günü yaşadık, etmedik bir güne ah.
Ölümü görmekteyim bitmeyen her gecede,
Kurtuluşun yolu var, beş harf iki hecede.
Yürüyorum o sese, peşimde koyu gaflet,
Çok yaşadım dünya da, ruhum sen beni affet.