Ruhum ruhunu kutsamadıkça…

Ruhum ruhunu kutsamadıkça…

Duydum ki seçilmişsin,
Tüm evren,
Hatta göklerin tek hâkimi kartal,
Gücün simgesi ormanlar kralı aslan,
Denizlerin yardım meleği yunus,
Hem cinsin HAVVA vermişler sana şanı…

Lakin…
Söyle bana ey sen,
Alımlı alımlı gezermişsin,
Işığa bakanın gözleri kamaştırırmışsın,
Tinini sen ayarlarmışsın yeryüzündeki müziğin,
Vazgeçilmezmiş rüzgârda savrulan kokusu saçlarının,
İlaç olurmuş tenin her derde,
Ruhun sararmış his ve haz dağlarının çevresini…

Bilmezmişsin…
Evren bir bütünden ibaret,
Yaratılış makro ile mikro arasına sıkışmış,
Duygu ve halleri esir düşmüş… Pişmanlıklara,
Göreceli olmuş… Seçilmiş olanlar,
Sınırlar arasına sıkışmış güzel ile çirkin…

Anlayacağın…
Bütün;
Bir pazılın son parçası olmadıkça hiç,
Hani sana vermişler ya… Kâinat güzelliğini…

Gözlerim,
Gözlerinle bir çizgide buluşmadıkça,
Kulaklarım,
Senin müziğinin tınını duymadıkça,
Burnumda,
Saçlarının kokusu tütmedikçe,
Tenimde,
Tenin ilaç olmadıkça,
Ruhum,
Ruhunun kutsallığını ilan etmedikçe,

Her kim ne derse desin…
Sayılmaz ilan görmez “kâinat güzelliğin”…
Maalesef sayılmaz ilan görmez “kâinat güzelliğin”…

Mehmet AYDEMİR 12.08.2013 11.08.2013