fırtınanın gecesinde
koşan atlar vardı
ateşten yeleleri
fısıldayan aydınlıklarıydı
adını söylerken özlüyordum
dağlar susuyordu
ayışığı tozlarını dökerken
şarkın konuşuyordu
noktaladığım serüvenin
satır arasıydın
yüzünün her kıvrımı
belkide kader ağımdı
ölümden çok yakışacak bir gerçek
ahde vefam
uğruma yaşayandın
uyanan seherde
saklanan renkler vardı
ana tonları
ara sokaklarıydı
bir sen farklıydın
karanlıkta ve dünyada...
19.09.2010
SANCAKTEPE
Kayıt Tarihi : 9.10.2010 21:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!