Ruhum Öldü Bir Kere Şiiri - Kudret Merttürk

Yıkıldı kalp dergahım göremeyen gözünle
Umut ektiğim günler yara aldı bir kere
Kırıldı küstü kalbim efkarlandı sözünle
Vazgeçti artık gönlüm senden yıldı bir kere

Viran edip giderken yaşar mı sanıyordun
Sen sevdiğin kadını böyle mi tanıyordun
Ben sevdiğim dedikçe sen beni kınıyordun
Acı sözün içimde ukte kaldı bir kere

Bulamazsın izimi boşuna hiç bakınma
Silip attım herşeyi arayıpta yakınma
Ben sevdayı yurt tuttum artık beni sakınma
Yüreğim siteminle taştı doldu bir kere

Yıkıldı duvarları sarsılmaz kalelerin
Ateşi alev aldı kızgın meşalelerin
Güllere figan etti yaprağı lalelerin
Dikenleri kanattı açmaz oldu bir kere

Güneş üstümüze doğarken göz kırparak
Gözyaşlarımı döktüm bulutlardan çırparak
Sevda yağmurlarını dağa taşa çarparak
Ayrılık sirenleri susmaz çaldı bir kere

Mızrab saza küserdi teli dokunduğunda
İçim ürperiyordu eli dokunduğunda
Bağrıma ayrılığın yeli dokunduğunda
Taşımadı bu yükü ruhum öldü bir kere