Ruhum Ol Şiiri - Mehmet Ferhat Bir

çağırma beni rüyalarımdan
korkulu bir sona
mahkum etme
bırak içimde yaşatayım
bırak düşlerin süslesin
düşlerimi
ne olur bırak

gördüklerim gerçekti
yüzünde gördüklerim

bir ormandı kirpiklerin
gözlerindeki güneşi süzen
bir biraydın bardağımda duran
sonra kanımda kaybolan

çağırma beni sensizliğimden
gelme bana
görmemeliyim ki seni
hasretim ulu bir çınar
gözbebeklerim yarı çapın olarak
özleyeyim

bırakma beni
gözlerinle baş başa
yaşayamam
sessizliğinle de bırakma
yazamam

her gün gülüşünü görmeliyim
bir yolculuk olmalısın içimde
hiç sahip olmadığım
ama bir çığ gibi büyütebileceğim
bir çocukta olmalı
elleri ellerimin içinde

seslenme bana kutuplardan
iki dudak arası kadar uzağım
dudağımla dudağından

gözleri ol
bankta oturan yaşlı adamın

gözleri ol
merdivenleri tırmanan çocukların

gözleri ol babamın
bir de beni öyle gör
gözleri ol annemin
işte beni öyle sev

dalgaları ol bir denizin
dalgaların
çakıl taşlarında sönsün yüreğimin

bir şehrin ışıkları ol
antik bir tiyatronun oyunları
oyuncuları biz olalım

hasretim ol
“Gülhane Parkında”
bir çınarın yaprakları

ruhum ol
bedenim ol

ama asla benim olma
ki kaybetmeyeyim seni

(28061996-2005)