Ruhum Kopuyor Bir Nefeste Şiiri - Mira Z ...

Nefes almalıyım..
Sokaklarda adımlarımda kaybolmusluğummuydu ,karanlık ruhumdanmı renk veriyordu geceye..
Yüzüme tokat gibi inen yağmur taneleri ,tekk tekk silmeye çalışırken acıları belkide ,
Yangın misali gözyaşları sönermiydi..
Düşünceler... düşüncelerrr ..düşünceler...
Adimladıgım cadelerdeki su birikintileri ,ve dalıp gittiğim bakışlarda deryaya dönen bataklik misali çaresizlikler..

Kaldır başını gökyüzüne bak ,elbet vardır bir yıldız diyorum içten içe .
Simsiyah gece ..,,
Ve tıpkı hüznüm gibi ayda saklanmış bir bulutun ötesine...

Etrafımdaki sesler yabancı anlaşılmaz..
Ya beynimdeki ruhumdaki sesler..,,
Bildiğim kelimelerin yabancılığında sağır kalmış , dilim tutuklu müebbet...

Baktığım her bakış misali,baktığım heryer gurbet..
Öylesi uzak öylesi yabancı öylesi yalancı ...

Çırpındıkça bir birikintiyi deniz yapıp batmak bu olsa gerek...

Titriyorum , üşüyorum yokluklarda ...
Bir el diye çaresizce uzatıyorum elimi ..
Yine çekiyor bir girdap elimi tutup yalnızlıklar çukuruna..
Ardında kendime sarılmayı keşfediyorum
Geçecek diyorum omzuma dokunup bak ben varım ...
Birde gökyüzüne çevirip bakışlarım dûa dûa derinn bir nefes hûû Allah sen varsın Rabbim ..Kapandı gökapaklarım...
Nasır tutmuş her yara dokunma kanatma der gibi ..
Uzaklaş şifa derman arama dokunma kaç kanatma ...
Kaçtım ..
Kör ettim gözlerimi
Sağır ettim kulaklarımı...
Ve yok ettim kalbimi....
Ruhumu toplamaktanda vazgeçtim..
Hapsettim sûkûta yeniden geçmeyen geçmişi...
....
nefesim acıyor demistimya...
Ruhum ...ruhum kopuyor bir nefeste de gıkım çıkmıyor...

m.z