Ruhum hala hicrandasın!

Biliyorum ki gözyaşlarım yetmiyor
Halimde nefeslendiğim sancılar huzura erişmiyor
Kim neyi ne kadar biliyor, lafazanlıktan edep sessizliğe çekiliyor

Gel ey saki kalbinden haber ver
Gönül yelpazende derlediğin güzellikten şevke er
Resmettiğin hilimden nasibin himmetinde ne olur bana da yer ver

Ne yazmak ve ne de hakkıyla anmak
Bilinçten yoksun solumak ve hazan içinde yaşamak
Aşkın sırrına eriştirmiyor halim fakirlik içinde mütemadiyen eriyor

İçime hep hüzün doluyor harap ediyor
Ne kadar takatim kalmışsa,hasretin bağrında gidiyor
Ruhumda sancılar dinmiyor ve kalbim sükunetinde aşkı nefesleniyor

Ne deryalar ve ne de anılan hayatlar
Mısralarla anlatılan aşkı tufanlar neden bana yetmiyor
Aşk kendi ikliminde halini hasredene ve sabrı dileyene geçit veriyor

Bak yine sensizlik içinde sabah oluyor
Taş yastığım ve acizliği nefeslendiğim ahvalim soruyor
Ruhum hayretle halime bakıyor ve umutlar yapraklar misali düşüyor

Gönül sayfamda baharlar kalmadı
Mümbit güzellikler aşkın bağrında anılan safi nazarlardı
Umman dirliğimde sadece seraptı ve kederli günler halimle anlamlaştı

Ey hak sana hakkıyla yakaramam
Ruhumun halisliğiyle kalbin sahibine acizliğimle bakamam
Kimseyi suçlayamam ve badireler içinde kaybolan gayreti artık aramam

Halim ve serdettiğim melalimleyim
Keyfiyetin çok uzaklarında ve garipliğin toprağında biriyim
Süruru ne bilirim, kalbi şefkat içinde inleyen zavallı bir abdiaciz nefesim