Ruhum Direnişte Şiiri - Mehmet Zafer

Kaç zamandır ruhum direnişte
İç dünyam ayağa kalkmış
Beynim durağan
Bütün isyanlara gebe duygularım
Yıkıntılar doğurup duruyor gözlerimden
Ayağa kalkıp şahlanacaktım
Tutup ellerinden gidecektim
Fethedecektim bütün çölleri
Kum tanelerinden sular akıtıp
Yeni bir dünya yaratacaktım
Yâr,ayrılığın kalın halkalarını boynuma doladı
Hasret prangaları vurdu ayaklarıma
Kırıldı belim,kalkamadım.
Büktüğü dudaklarından akacaktım
Yağmur misali içeri
Yâr duyarsızdı
Akamadım.
Yara bere içinde paramparça vücudum
Son çırpınışlarını savuruyordu cihana
Umut bağlamıştım
Karanlık gecelerime güneş gibi doğan gözlerine.
Canıma can,
Kanıma kan olacaktı bakabilseydim
Hüzün çökmüştü yârin gözlerine
Bakamadım.