Ruhum Dersini Kanadına Taksın

Kalbime ateş değdirmedim merhametten öte Tenime el değdirmedim buza bulanmayan Sözüme söz getirmedim gidenler hoşça kal dedikçe Kahırlar çektirmedim üzüntülerimi alevlendirmek değil söndürmek Uğrak yeri olmayan yolları aşar adımlarım Tükenişini görememek vardı göz kapaklarımda Tutmayan yeminler oldu yansımalarda sağduyusuzlukta Serzenişlerim oldu dağıttığım silinmemiş sayfalara Özümsenme tebessümüme ağlayışıma hüzün olma Takatsizliğime derman olmak için girme koluma Kaldırma düşüşümde ders var bırak izin ver okuyup anlamama Ezberlerim olsun izin ver sus söyleme haksızlığı yerme Bedensiz kaldığı vakit ruhum kanatlanıp uçarken Bırak kanadına takacağı tövbesi olsun öğrensin düştüğünde kalkabilmeyi Öğüt olsun dizimdeki kan izleri bırak ıslatma silinmesin Anısı olsun her darbenin bırak yangını kalsın külü olsun bağrıma Havını alsa da korunu soğutmaz ruhumun ızdırabı bırak Sefilleri oynasa da son perde bile olsa bırak çekilsin insin sıfatıma Saçlarım olmasa da savrulacak bedenden kopmuş ruhumun Bırak hissedecek benliği kalsın içinde bedeninden dersi olsun 10 üzerinden 9 alınan Tarağı olmasın saçlarımın karman çorman olsun dokunası ellerin takılacağı Şaşkınlıkların içinden sıyrılıp ayaklanıp kanatlanacağı ruhum olsun Bedeni toprakta gözyaşını mendilde düşüşlerim dizlerimde izlerim toprağında kalsın Ruhum dersini kanadına taksın ufkuna doğru bırak yol alsın… Zennehar Yılmaz 13.02.2012 00:52:22