Ruhum da Sancı! ... Şiiri - Seda Ahmet

Ruhumu incittim kırdım
Ben ruhumdan yara aldım
Hep güzelliklere adamıştım
İlk kez ruhumu kanattım
Ölü bedene can adadım
Canımı canda bıraktım
Sol yanımdaki sancım
Ben senden çok usandım
Beni bir uçurum yalnızlığında
Bir başıma bıraktın.
Rüzgara verdim ruhumu
Yaprak misali sürüklenen
Bir sığıntıydım oysa
Umutlar içinde bekleyen
Bir sır gibi yüreğimde
Ruhum,yüreğim sabırsız
Hakettiğini isteyen
Bitip tükenmiş hayatta
Yeniden doğmayı bekleyen
Zaman geçip,gitmeden
Mutluluk bekleyen
Bir ruh,bir beden!