Ruhum Çarmıhta Dokunan Şiir

karanlık
beni gölgesiz bir sabahla etti âmâ
adı sır, perdesi yaralı bir uyanış
mahkûm ismime tebligat!
cezamı kaldırmalıyım
yalanlar savruk bir mevsim
insanlar uçuşuyor göğünde
kirli postallar ve yüreğim işgal
himayesiz şiir hicrettir derim
Rabbim!
sensin sevgili bana
başka ne isterim..?
ama şimdi patlar nutuk
meydanlar dolup taşar
dünya güzeli kadınlar
yamalı suratlarıyla pazarlık!
koltuk altı kitap sarartan gençler
paha etmez hurdalara milyonluk beyler
ve daha tanınmaz nicesi kötülüğün put sahipleri
küfrü fukara âcizler, eksikler; işte biz
af...
yüreğime doktor neşteri
şifa sözlü abiler
öyle akıp gider ki zaman
kardeşlik beni özler
bilirim sesim gürler kalbî niyetleri
hâlim nece konuşur benimle
idrakın kılavuzu olmalı!
arayışım sürüyor ismimi
mahsulü kimin toplayacağı meçhul
bağırış çağırış!
hayat kesikliyor kalbimin sesini
inancım sarıyor
nefesimde alzheimer şüphesi
ömür vefası, ihsan-ı ilahi
farkındayım her şeyin
uyku borcuma faiz
isyanlı titreyiş bayrakları cesedime çekiliyor
ya hainiysem kendimin, korkunç!
anlam kâfiri kimseler
susuyorum varoşlarında içimin
ben sükutu mücevher adam
paha etmez değeriyle, soyuldum!
söz budağı selâm cümleleri
inledi yürekler şairin mağarasında
hirâdan haber yok
özlediğim gerçeğiyle dağıldı gök
ruhum çatladı orta yerinden
şimdi topla kendini yer-yüzü
aşağılıktan istifa,
söz bilendir
hikmeti sualsiz gizem
ve ruhumun çeşmesidir parmaklar
ardında özgürüyüm insanlığın,
bunu iyice anladım