Ruhum Bir Volkanı Andırır

Ruhum bir volkanı andırır.
Büyür, coşar, patlar ve taşar.
Korkunç olur. Korkutur!
Herkes kaçar volkandan ve benden.
Sonra yalnız kalırım bir volkan gibi.
İşte görünmeyen, unutulan bir şey var onda.
En güzel en verimli topraklar,
En içine sığmamış en coşmuş volkanlardan sonra oluşur.
İşte en güzel en yüce yürekler de,
En acı çekmiş en parçalanmış insanlardan sonra kalır.
Bekleseler görecekler.
Ama giderler işte.
Sonra ben de içimdeki sönmüş volkanla yaşarım.
Yüreğimdeyse sönmüşün izleri kalır.