Ruhum Bedenimden Koptu

Zaman
Bazı yaraların merhemi değil
Körükleyeniymiş.
Benim yaram da günden güne daha da büyüdü
Büyümeye devam ediyor.
Bu yüzden eskisi gibi değilim.
Toz değse yüreğime
Sanki dağ gibi geliyor.
Yaramdan acıyor canım.
Eskisi gibi değilim işte!
Katlanamıyorum artık
Herkesin keyfine göre saçma sapan davranmasına.
Zaten zorlanıyordum ince ruhlu olduğumdan,
Yanıma bir de hassasiyet eklendi
Tam oldu.
Kiminin kulağında beş dakika
Yüreğinde iki dakika taşıyamadığı acıyı
Ben içimde
Tıka basa dolu olarak yaşıyorum
Bir saniye bile dinlenmeden.
Dünyayı yüklensem bu kadar ağır gelmezdi.
Kaldıracak gücüm yok işte
Karekteri olgunlaşmayı bilmeyen hiç kimseyi.
Ya bana
İçinde samimiyet, nezaket barındıran hassasiyetle yaklaşılsın.
Ya
Bu saydıklarımdan yoksun olanlar bana yaklaşmasın!
Ruhumda,
Yüreğimde ayak izi istemiyorum artık!
Ben kendimi sürekli yontma derdindeyim.
Bir zahmet herkes yontsun kendini.
Herkes eski kafasında...
Lakin
Ben eskisi gibi değilim!..

Hassas ruhlara çırpınıştır dünya...