Ruhum aşina Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Yalnızlık ne kadar zor imiş meğer,
Kalabalıklar da, bir tek başına!
Geçmiş anıların bir ömre değer
Anı yadetmeye, ruhum aşina.

Bir tek düşte varsın yoktur gerisi
Gölgelere bile muhtaç birisi
Gündüz ruhu acır, gece deri si.
Bunca ömür geçti boşu boşuna.

İnternet, telefon iletim var da,
Teselli olmuyor kalınca darda.
Sayfalarda sözler israf hovarda
Çaresiz basarsın, silme tuşuna.

Sitem neye, kime? Kendi kendine
Hayaller doluşur sırlar bendine.
Sen de yenilince zaman fendine
Adı, sanı yazma mezar taşına.

Yalnızlık elimi, kolumu bağlar,
Ölü, halden anlar anlamaz sağlar.
Durmuş oğlu sessiz içinden ağlar
Mendil uzatmaz lar gözün yaşına.