Ruhum 'a Şiiri - İrem Aslan

Neden küseyim kadere,

Artık çıkmam ben zirvelere,

Merdivenlerimdeki yaprakları kar yağıp kapatmış..

Altında çürümüş olmalı,

Soğukkanlılığım dünden kalmalı

Döndüm izlemeye devam etmek üzere..

Ucube selamı götürdü rüzgar,

Zirve diye tepeyemi çıktı bu ayaklar?

Herkesin tırmanabildiğinden,

Metal değil plastikten,

ince,beyaz, kabartmalı,ihtişamlı kaldırımlar

Ne zamandır merdiven zannettiğim,

Yabancıyım sanki herzaman bildiğim manzaraya,

Fısıldadı şeytan bi şeyler kulağıma,

kim demiş olmalı,kimdi...

Evet kalbim dediğim şu sol yerimde taşıdığım demişti,

Yalan söylemiş.. herşey gibi..herkes gibi..

Kalbimi suçlamamalı dedim sonra..

Belki gözlerim öyle görmek istemişti neyse..herneyse..

Aynı olan ne varki? hala gülümsüyorum,

Geçmiş geçmişte bense bugün bugünde yarının dünlerinde..

Günlerde yabancı

Koyduğum yerde değil ki günler,

Ufalandıkça aylardaki dört hafta

Şubatı ince hesap etmemişim,

Ağustos'u temmuz'la bir zannetmişim..

Bana yalan söyledi

Benim adım sonbahar demişti

Hepsini üst üste koyunca yapbozu bulmaya başladığımı farkettim

Tasarım orjinalki bişeye benzetemedim

Sonbahar demişti..

İşte o sondu,ama bahar bidaha gelmedi,

Beraber yaşadığım ruhummuş tarayıp saçını sarıp sarmaladığım

Bi o aynı yerindeymiş,Bi de her sabah hayali sandığım..

Bi de çerçevede duran yapma karalama bi dörtlük,

Dokunabildiğim tek gerçek..

Dokunamadığım herşey hayalim..

Rüzgarın selamını götürdüğü ucube de benmişim..

Senaryoda bitmez bi hikaye olan sen..

Neler yapmış hayat baksana,

Bi destur,kalksın kurul ayağa,

Kararımı açıklıyorum

Yalanlarla sarılı elips değil koca top dünyada

Doğru olan uzanamadığımız dokunamadığımız gerçeklerdir..

Şimdi doğrularıma gitmek istiyorum..

(lost love)