Ruhum Şiiri - Maşide Kılınç

Ruhum tenine şiirden yalnızlığımı üfledi serinledin mi?

Lal yeminler ardına kurulmuş hayallerin yalnızlığındayım
Yalnızlıkta var olma sebebim kadar çaresizim
Esaretim burada diyemediğim kadar selametteyim
Neredesin dillendirip yüreğime üfler misin

Uslum deliliğe meylettikçe
Gidişinin şairi olmanın ötesinde bir yol bulamadım
Arandığım yollarda hep kayboldum
Çıkış yolu sadece gidişinin şiirlerindeydi
Yazdıkça farkına vardım
Farkına vardıkça bir satır daha yazdım

Kirli mecburiyetler ardına sığınarak
Basitçe gittin
Gidişinde saklı kaldıkça kendimden kaçtım
Gelmeyişinde bekledikçe yalnızlığa sürüklendim
Bende nasıl var olmuşsun
Kirli bir acıyla dertleşerek öğrendim

Belki ben sende hiç var olmamıştım
Gidişin basit ve duygusuzdu belki de
Biliyorum söyleme sus
Bu acı gerçeğin tokadını
Kendim vurmalıyım yüzüme
Sen sus söyleme

Her şeye rağmen
Ardında bıraktığının geleceksiz kalıp
Geçmişte savrulup durduğunu
Ve her geçmişi hatırladıkça özlediğini
Anlatmalıyım
Anlat ma ma lıyım

Mecburiyetlerin kadar kirlenmişsin bensizlikte
Düşüncenden geçmediğim her gece
Bir şiir sonu üç nokta
Bir hüküm sonu tokmak sesi
Bir yalnızlık serinliği
Bir saklanışta bir kaçış
Hepsinde varlığının yokluğunu göremedin de
Kirlenmişliğinde kayboldun işte

Uykularımı mahvettin
Geceler yaşanmıyor bu mahvolmuşluk batağında
Susadım ellerine
Dokunulmamış tenim sensizlikte yanarken
Ne masallar anlattım da
Yine de uyunmuyor

Batıyorum her gece karanlığa
Gündüz yeniden ölü doğuyorum cenin masallarıyla
Ve gidişine bir şiir daha yazıyorum
Affedilmez bir deliliğin satırlarında
Kırmızılar kadar derin sensizliğim
Söyle neredesin? ...

Şiirler de bir gün benden gidecek diye korkuyorum
Kelimelerin de senin gibi kirlenmiş mecburiyetleri olur mu sevgili
Onlar da bir gidişe sığınıp daha dönmez mi geri
...