Dolanıverdi dilime, aşk yarası denen şarkı,
Senaryo aynı, rol aynı, yine hicran doldu ruhum.
Eskiden barışırlardı, şimdi ise bir tek farkı,
Bundan sonra bedenime, artık düşman oldu ruhum.
İşim sadece gördüğüm, kâbusları hayra yormak,
Her kâbusun dehşetiyle, başladığım yerde durmak.
Tesellidir benim için, mutluluktur hayal kurmak,
Kaçmak zor düş aleminden, yine akşam oldu ruhum.
Adına aşk derler bunun, duyguların şahikası,
Hekimini aramakla, bulunmaz imiş şifası.
Sefa sürmek şöyle dursun, yıkıcı olur cefası.
Bir cefa ile vefayı, rüyalarda buldu ruhum.
Kimine güç kudret olur, dağ deldirir su aratır,
Kimini çöllere atar, akilden mecnun yaratır.
Kimini de âma eder, ışığa hasret bırakır,
Bitmeyen o efsaneden, nasibini aldı ruhum.
Kayıt Tarihi : 17.12.2008 21:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Temmuz 2006
Kimini çöllere atar, akilden mecnun yaratır.
Kiminide âma eder, ışığa hasret bırakır,
Bitmeyen o efsaneden, nasibini aldı ruhum.
Sanırım ikinci kez okuyorum bu güzel eserinizi,çok çok harika dizeler,yüreğinize sağlık.Beğenerek okudum dostum.Sevgilerimi sunuyorum...
TÜM YORUMLAR (44)