Bu dünyada, şu beden dayanmaz oldu!
Büyüdü, gelişti, yıllar çökertti birden...
Ölüm aldı götürdü cesedi, ruh kaldı.
Artık ölmek yok, korkma ruhum!
Yaşlanmak yerine hep otuzüç yaş...
Duyguda, olgunlukta en güzel çağda!
Ruh için zaman yok,mekan yok...
Bugün bir ovada, yarın bir dağda.
Yok artık! ne mide, ne kalp,ne ciğer,
Ruhun ise mahkum olacağı bir yer...
Ruh enginde, bir rüya masal gibi!
Gönülden gönüle koşar gider...
Ruhum ne olur bırakma beni benden?
Bu dünyada pek anlamadım senden...
Orada ne olur, üzüp durma beni?
Hiçbir şey anlatma, ne olur sorma beni...
Kayıt Tarihi : 4.7.2006 10:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necmettin Özelçi](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/07/04/ruhum-26.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!