Ruhum... Şiiri - Yusuf Mansız

Dalgalanınca denizden köpükler saçıyor
Kıvrım kıvrım bulutlardan İndiriyor huzur
Çok uzaklardan yansıyıp güneşe kaçıyor
Martının beyazına kaçan delice ruhum

Tak tak leyleğin lakırtı dokulu bestesi
Yuva yapmış geniş ovada bacanın üstü
Gül kokusu, tezeğin haz kemoterapisi
Geziyoruz çiçeklerle İkmaldeki ruhum

Kuş şarkılarının nefis neyden keyfiyesi
Ayak yalın pak toprak anamın alın süsü
Çırpınıyor şen balık saçıyor eğlencesi
Huzur katıyor akan akpınar suya ruhum

Güneşin parlak süzmesi iner dizlerime
Huzur veren sıcak terletti ense kökümü
Ohh mis gibi papatya kokusu hislerime
İliklerime işleyen nazik nazdar ruhum

Yakıyor sırtımı çatlatır güneş derimi
Gömlekten içeri süzülmüş ışığın düzü
Sanki kırbaç vurulmuş sırtımdaki derimi
Okşuyor altındaki damlayan tuzu ruhum

Yol alıyorum sakin nezih içten çekerek
Ohh genizden içeri nefis nergis kokusu
Rengarenk yollara ilişirim vird çekerek
Sevdiceğime kavuşmayı istiyor ruhum

Hicran sardı bedenimi alından tırnağa
Sükuta eren dil bedeni okşayan başka
Sökülür dilimden nazlı canımdan tırnağa
Karılmış duyguların hasat zamanı ruhum

Kıpır kıpır bir yürek esiyor ah hicrana
Çöken bulut ta aşkla suçluyor tepeleri
Yanıyor içim aksın mesneviler cihana
Buz gibi akıyor kar suyu okşadı ruhum

Dönüyor endazeli fikirlerim tavafta,
Asıl mihenkimiz şimdi Allahı bulmakta…
Mis gibi şükürlerin beklemesin arasta
Bal arısı çekiyor iman çiçeğe ruhum
02/01/2019 Yusuf Mansız