Sensin sen, ruhuma dokunan elsin,
Cihanlar fevkinde cana bedelsin.
Biçare gönlümün bütün şevkiyle,
Terennüm ettiği mah-ı gazelsin.
Esaret bağını hazana salıp,
Tarihe savuran mukaddes yelsin.
Ekmel-i Tahiyyat Nebiyyi Zişan,
Sen de ceddin gibi nur-u ekmelsin.
Sahife-i Nur'lar sırrın ifşada,
Risale-i Nur'da hakkı mücmelsin.
Necm-i Süreyyasın afakımızda,
Zalime muarız, zulme engelsin.
Nurunu bekliyor insanlık artık,
Hursidin ufukta açsın, yükselsin.
Sarsın tenimizi kutlu nefesin,
Canlara can olsun durmasın, gelsin.
Kayıt Tarihi : 12.9.2008 10:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Zulmün arşa yükseldiği bir zamanda doğan adalet güneşinin dünya ufkunu sarmasını arzulamaktan doğan duygulardır bu şiiri yazdıran şey.
TÜM YORUMLAR (1)