Eller karanlıkta yardım bekler
Gözler aydınlığa kapalı
Umut, söndü bir mumun eriyen son damlasında.
Şimdi sadece vicdanına seslendiğim katiller var ortalıkta.
Onlarda ruhunu satılığa çıkartmış cesetler
Sokakta çığlık çığlığa kefenli bebekler
Anneler, kırmızıya boyanmış bedenler
Babalar, çaresizlikten tükenmekteler
Beklemekle olmuyor artık
Gelecek yardım ne zaman gelecek?
Onlar için artık yok bir gelecek
Şimdi, kışın ortasında fersah fersah yanıyor zaman
Ama söndürmeye yetmiyor göz yaşları...
Kayıt Tarihi : 29.11.2017 13:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!