Ruhu İhbar Şiiri - Furkan Yusuf

Ben en çetin kuraklığın yaşandığı ruhlarda
Beyhude çabalardan arda kalan emare,
Ben yalaz atın sırtında alevden ulaklarda,
Sönmeye yüz tutan cehennemden son pare!

Mülteci hayallerin kaşifi oldum artık!
İlticamı gözleyip kapını açar mısın?
Amansız bir çor ile kapında durdum artık
Melalime son verip dermanı sunar mısın?

Muamma benliğimde bir şirpençe misali
Kalbimden bir yol bulup puhuma iner misin?
Yaklaştıkça büyüyen o serfiraz visali
Ervahı coşturarak benide sever mi "sin"!

Erva zannettiğim ben kendimden korkuyorken
Heybetli düşler gibi cengavere yor beni.
Çığlıklarla göklerden derinlere düşerken,
Cesaretin örsünde şekleyleye kor beni.

Okşar gibi yap ne olur ufuklara sihrini
Münzevi dağlarında efsunla yoğur beni
Zamansız rüzgarların o hercai ritmini
Sağnaklarla devşirip baharda doğur beni...