Ruhsuzum Şiiri - İsmet Koyuncu

Ruhsuzum gönül sızım
Eller kötülerse seni tutarsızım
Onlara nefretim hırsım
Sensin ruhsuzum hayat tılsımım.

Bu vakittir aşktan sarhoşluğum
Yılların ertesinde seni buluşum
Güzelleri elimin tersiyle itmişim
Ha varmışım ha yokmuşum.

Sen yaban ve asi bir kısrak
Melankoliyle aşk ateşini yak
Sevginin ebruli renklerini tat
Ruhsuzum ruhumu ruhuna kat.

Bak gelip geçiyor ömür
Hayat biter açtır gönül
Ve ebruli tüm gecelerimde
Aşkın dilimde bin bir heceyle.

Ruhsuzum yok cemalin karşımda
Saçınmı gözünmü bahtınmı kara
Bir muammasın yokluğun yara
Gir gönül bahçeme mutluluğu yaşa.

Aşk mevsimidir yağar boran
Hazan gelmişken aranır bahar
Derine gelmişse şair şiiri yazar
Ruhsuzum melankoli bu aşkı yaşar.