Ruhsuz ve İsimsiz Şiiri - Rauf Arabacı

Farkındalık kadar insanı yıkan bir duygu yok
Bilmeseydin kimse vermezdi sırtına bu yükü
Artık sorumlusun, geniş bakıyorsun ve
Artık umutsuzluğu tadabilirsin genç adam

Hüznün bin farklı tonunu görmek zor değil
Bin farklı tonu bir küçük noktada görürsün
Ve o küçük, aciz çelimsiz nokta
Senin suretine bürünüverir bir gece aniden

Karanlıklar çöker o toz pembe dünyana
Gülümsemek eskisi kadar kolay değil artık
Hüzünse hep yanı başında biter bir gecede
yıllar sürmez, bir gecede büyür ve ölür insan

Geriye kalan yetmiş kiloluk bir et parçası
Suratı pek asık, hali ahvaliyse içler acısı
Yarin uyanacağı saati düşünür hep
Adi, eksik, somurtkan, aciz bir et parçası

Tat alamaz koku duyamaz duysada bilemez
Yolda bulduğu çanta zengin eder ama açamaz
Yürür gider hayatın tenha sokaklarından
Ağır yürür, ne varmak ister ne durmak

Anlayamaz iltifatları, o artık aciz bir et parçası
Hayatın sunduğu nimetler sıyrılır omzundan
Gözlük takar yine de göremez çünkü o artık
Ruhsuz, isimsiz ve büyümüş bir et parçası