Ruhsuz Sevgili Şiiri - Hasan Yılmaz 2

Bir sen var dışarda,
Bir sen var yanımda,
Bir sen var içimde,
Bir sen var karşımda,
Bir sen var aklımda,
Bir sen var kollarımda,
Bir sen var kalbimde,
Bir sen varsın, birde aşkım var ta uzaklarda!
Bir sen uzaklarda, birde aşkım uçurumlarda!
Sen hiç olmadın mı ki acaba?
Kim o yanımdaki sen misin, başkası mı yoksa?
Ne sesin var, ne sözlerin…
Ne ellerin var, ne hislerin…
Bir tek gözlerin var, bir tek gözlerin...
Onlar âşık etti bana seni zaten, sen olsan da, olmasan da...
Senin yanında olsam da, olmasam da sadece gözlerin var yanımda.
Gözlerinden anlamaya çalışıyorum; dediklerini, sevgini, içindekilerini...
Sen duyuyor musun beni, dediklerimi?
Duyduğun kulakların olmasın, kalbin olsun!
Seni sevdim, sana âşık oldum dedim.
Seni seviyorum dedim.
Sana aşığım dedim.
Beni duydun mu, sesim yankılandı mı kalbinin dağlarında?
Sözlerim geldi mi, hece hece; dörtnala koştu mu kalbinin ovalarında?
Sevgim, bir değirmen değil, ne seni öğütür, ne de bana olan sevgini!
Benim sevgim; suyu bitmeyen nehir gibi, akar durur kalbine...
Benim sevgim; dinmeyen rüzgâr gibi, fırtına olur yağmur olur yağar kalbine...
Benim sevgim; balık gibi, ne denizler yeter ne okyanuslar, hep yüzer kalbine...
Benim sevgim; ekilecek toprak gibi, ne ekersen onu biçersin sevgimde...
Sevgim; sen bildiğime,
Sevgim; sevip de ulaşamadığıma,
Sevgim; aklımda olana,
Sevgim; prensesim dediğim biricik aşkıma,
Sevgim; sevgilim deyip de kalbimde olana,
Sevgim; sana be sana!
Anlasan da, anlamasan da...