Ruhsuz Moderin
Ne kahpesi kaldı ne ihtirası, hepten suçlu yine şu felek
Çoğunda yar yat kat umudu, araba dersen en son dilek
Herkeste sandalye sevdası, garip kaldı kazmayla kürek
Önünde dürüst görünüp sırtından vurur, bir sürü dönek
Dede göğe bakıp şeytan dedi irkildi, gözü uçağa takıldı
Torun tövbe sümme haşa deyip, gülmekten yere yıkıldı
Düşündü akıl sır edemedi, bilmem dedi kim etti bu haltı
Bu neyin nesi deyip söylendi, teneke kuş demir kanatlı
El oğlu icraat yapıp icat ettikçe, bizde aval aval bakıldı
Alem şafakla kalkarken bizde gündüz kısa, yeni yatıldı
Olanca milli servetle canım cevherleri, gitti çöpe atıldı
Nice milli manevi değeri ise tümden, beş paraya satıldı
Bir gönülde binbir telaş, hırsla haseti bitirdikçe kimini
Ateşten köz kaplı yüreği, bak taşın altına bırakmış elini
Garson bir çay dedi içten içe dumanlandı, çekti demini
Yok vallah bunlar iflah olmaz deyip, sonra bastı yemini
Gel etme deli gönül, bu mu hüznün derdin, nedir kederin!
Tükürsem tenekeden suratlar olmuş güya, ruhsuz moderin!
11,09,2012 – Salı - 00. 30 / Kuzey Ren Vestfalya Almanya
Gurbetten Bir CAN / Gizemlikartal
Kayıt Tarihi : 11.9.2012 02:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!