Ruhsuz hayalet Şiiri - Zeynep Altay

koştum
hep ölümlerin peşinden
önce ruhumu öldürdüm az acısın diye
biri tutsaydı ben koşarken
durur muydum
var olur muydu ruhum

yaşarken yaşamazdı
yalvarmaz mıydı Tanrıya
cehennemine de razıyım
yeter ki beni bu cehennemden kurtar

evde tadilat var dedi
benim ruhumu da tamir eder misin diye sordu ruhsuz hayalet
bir insan kendi kırdığını anlaşılmaması için toplamaz dedi
toplanamadı
kaldı
dağınık kaldı
bir daha toparlanmamak üzere
kaldı
dağınık kaldı