Ruhsuz Bedenler Şiiri - Utku Demir

Yoğun bir sis kaplamış
Masmavi umut çocuklarımı
Gözleri ufuktan kayıp gitmekte
Gün ışınlarında kamaşmış
İnce dalgayı kapatan kuru dallar
Aheste aheste eşlik ediyor zamana

Mutluluğa hasretlik denizde
Hüzün yüklü gemilerim kayıyor
Sisin ardında gözyaşı doldurulmuşlar
Bir damlası düşmüyor artık tepeden bakınca
İçin için tükeniyor sonsuz sanılan düşler

Etrafta farkındasız yolcular
Candan düşen parçalardan çok uzakta
Koşuşturanlar telaşın peşinden
Bugününe kıydıkları gibi yüreğin
Ezip geçiyorlar yarınlarını da
Yetmez oldu artık tüketmeye zaman

Duygular yok sayıldıkça ben kayboluyorum
Sarılıp gitsem diyorum yalnızlığa
Kalbimi küstürmekten, kendime küsmekten korkum
Oysa ruhum dayanmaz bu kanamaya
Bense katılamam ruhsuz bedenler kervanına