bir seccadenin üstünde nasıl öpülürse bir yara
öyle öperdim bütün derine inen yerlerinden
üstelik eve dönmenin adıydı.
dişlerimin arasında ıslığa dönüşen
ve ağzımın en kuytularında ezilen bu şehir
çiçekli perdelerini çekerdi karanlığa doğru
kulpu da kalbi gibi kırık.
biraz söylemesem tüm bunları
biraz aklımdan geçirmesem
upuzun boylu unutmaklar için atsam oltayı
bir gemi çıksa altıncı kata
dünyanın en afili bacaklarına benzeyen.
kötülükler içinde iyi olamamış ben, yoktum
nereden baksan biraz çirkinlik koparıyordum
zamanın göğsünden dişlerimle
çirkin ve sevimsiz bir tedirginlik.
üç kere iniyordum çıktığım merdivenleri
sonra birden adımı duydum
bu neyin çocukluğuydu, sizin unuttuğunuz
kırgın bir el kırgın sayfalar çeviriyordu
eve dönmeye benzeyen rüyalardan uyanıyordum.
bir yerlerde birileri birilerini mutlaka özlemiştir
mesela bir başka biri gülümsüyordur aynaya
iyi günler diyordur beyaz bir tavşan bir file
obez bir yüzyılın hikayesi olarak anılacak bu çağda
o kadar kolay alışmıştır işte şövalyeler bir cellatla aynı yatakta olmaya
ölmeye de alışabilir insan
mesela ben geçenlerde ürpermeye alıştım
kıpkırmızı bir alışkanlık oluverdi
haftalarca mutfak rafında kalan kalem çok üzülmüştür
nesnelerin hisleri mi var yoksa verdiği hissiyatlar mı?
ne farkeder
keder mini etekli de olsa kederdir
ne farkeder
ne farkeder
sahi ne farkeder
duvardaki bütün çatlakları kapatsak
bilinmezi olabilir miyiz bütün tanıdık yanılgıların?
hiç oralı değil gibi anlatıp duruyorum
bir yahudiyle allah'ı pazarlığa oturtamazsın
ama sinemaya gönderebilirsin
senaryoyu bilmek herkese iyi gelecektir.
21temmuz2023
Kayıt Tarihi : 29.12.2024 10:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
