Ruhsal Yapı Şiiri - Abdulkadir Uçar

Bir zamanlar, haşmetli imparatorlukların ihtişamını yansıtan,
Erişilmez sanılan, görkemli yapılar (kale surları) :
Zamanla cılız rüzgârların,
Gözyaşı taneleri kadar zahmeti bile olmayan
Yağmur tanelerinin ısrarlı vuruşları ile yıpranırlar.
O anda; etkileri bile anlaşılmayan yıpranmalar
Her şeyin çaresi olduğu zannedilen zamanın,
Öğütücü gücü ile yıllar sonra virane görünümleri,
Aslında haşmetin, ihtişamın tahterevallideki
Diğer ucun gerçeği değil midir?

İnsanoğlunun yaşantısındaki senaryo da hep aynı,
Birileri tahterevalinin yüksek ucunda,
Diğer birileri engin ucunda,
Bazıları; bir iner, bir kalkar.
Kimileri olduğu yerde kalır.
Yüksekdeki uç için iyi, ama engin uç;
Yükselmek için çırpındıkça,
Yüksek uçtakini daha da yükseltir.

Benim yaşantım, inen kalkan tahterevalli gibi
Önce, enginde iken, yükseldim.
Güzellikler gördüm, güzellikler yaşadım.
Artık böyle gider derken,
Kaleleri yıpratan, yağmur ve rüzgârı arar oldum

Kaleler ve surlar yıpranır.
Restorasyon eski gücüne kavuşturur.
Ama insanın esas yıpranan
Fizikinden çok Yüreğidir.
Yüreğim yangın, yangın.

Yılların verdiği hasar çok zor restore edilir.
Kelebek stili yüzen yüzücü gibi
Bir soluk, dışarıdaysam,
Bir soluk, dertlerin tazeliği ile nefessizim.

Allah; insanlara bu dünyada çeşitli roller biçmiştir.
Ben rolümün neresindeyim,
Tahterevallinin engin ucunda.
Daha kaç kez soluksuz kalacağım.

Bu dünyadan beklediğim.
Rolümün gereğini yapmak.
Hani derler ya kendim için istiyorsam
Tam benim için ifade edilmiş bir söz.

(25.10.2007)