Ruhsal Semboller Şiiri - Recep Uluçay

Aklımda ve kalbimde ebedî bir sancı
Beni şehirlerin kavgasına vâris kıldı
Utandım mirasımdan tenime azap tıkıldı
Artık kasabalar teskin ediyor şehirleri ne acı

Bir çocuk sesi düştü kuyusuna nefretin
Belki de bu yüzden kin kokardı tenim
Avizeler içinde sen ey güzelim
Karanlığın nurunu dırahşan göremezsin

Çıkınımda bir ekmek gibi taşıdığım şey uranyum
Gözlerimde bir yaş gibi taşıdığım şey zaman
Ve harcanan zaman değil yalnızca insan
Ah tüm bunları nasıl da biliyorum !

Artık ruhumu sardı bir onulmaz buhran
Tıpkı ikiyüzlü bir dostun hileli sarışı gibi
Uykuma boca edildi olanca ağu ve kan
İçimde saf bir ateş sanki cehennemin dibi

Ve rüyalarımıza girmez Cezayir çiçekleri
Bir nehir kadar serin olmayacaksa dudak
Bir kez olsun kendine ruhun balkonundan bak
İzle orda şeytanı ve masum melekleri