Mustafa Yılmaz 4 - Ruhsal Özgür Bedenim ...

Terk ettiğin şehirde körü körüne bir yaşam bu.
Bazen geceye öksüzleşerek girer insan, sadece konuştuğu ruhudur ki işte o zaman anlar geceyle yalnızlaştığını...

Tüm maviliklerin siyahlara bürünmüş, nefes almalar bunlar…
Sessiz, içine dönük ve geçmişin pür telaşından uzak, bir puslu mavi dinginlik içinde beden salınımları bunlar….
Çoğu zaman öksüzleşmiş duygular, çoğu zaman sinmiş geçmişin tüm karartılarından uzak, yalnızlaşmış bir bedenin ruhsuzlaşma korkusu ile başı boş anı dalgalanmaları bunlar…