Ruhlar Ve Kuşlar Şiiri - Mansur 1

Şu sesleri duyuyormusun?
Cıvıl cıvıl öten rüzğarlarla, yapraklarla dans eden,
Serseri kuşların sesini...
Nasılda özlemle ötüyorlar.
Ruhumuzu kuşlara sunduğumuz iyi oldu.
Bizde iken pek işe yaramıyordu galiba,
Ne secdesi vardı, ne kıblesi,
Sanırım bu en iyisi...
Bak sesleri kesildi birden.
Ne ben kendimdeyim ne de serseri kuşlar.
Kayıp cennetin çocuklarıyız biz aslında.
Ne dönecek yüzümüz var,
Ne de Af dileyecek bir bahanmiz...
Yedik işte hep beraber o elmayı çaresiz...
Gururlanırken babam diyoruzda,
Günahı varken mi vazgeciyoruz ademden.
Hadi gel bir pazarlığa oturalım kuşlarla,
Onlar biz olsun, biz onlar...
Yoksa insanken olmuyor günahsız yaşamak.
Kayıp cennette ümit bağlamak...