Ruhlar Şiiri Şiiri - Bedirhan Altın

Yıldızlardan hüzün yağıyor
Boynu bükük gecelere…
Narin dokunuyor, okşuyor ruhun,
Sanki bir kuş uçuyor sözlerinde…
Güneşler olan gözlerin,
Boğar gibi gecenin zifiri karanlığını…
Ölü bile uyandıran dokunuşlar ruhumda,
Bir anne,
Bir yeniden doğuş gibi…
Sussun tüm çiçekler,
Uçmasın ruhlar,
Yasta geriye kalan son papatyalar…
Dile gelmesin tüm kuşlar…
Yüklemi olmayan aşklar gibi,
Anlatmayı unutsun kalemler…
Böyle mi esecekti bu rüzgar?
Yoksa mevsim sonbahar diye mi?
Bütün kuşlar vefasız,
Acı acı büyür buz dağının önündeki yalanlar…
Yaşamak yalan belki.
Sevmek sevilmeyi doğurmuyor ki…
Gözler ve dudaklarda yemin gibi,
Yalan geceler boyu gökteki yıldızlar…
Vakit yalandan bir gece,
Gözyaşından oluşan şiirlerde,
Ölüyor zaman…
Terki edilmiş bedenlerde,
Akrep ve yelkovanın hesaplaşma vaktidir!
Şimdi ne kaldı ruhların elinde?
Elif gibi dimdik bir yalan…
Zaman can çekişiyor gönüllerde,
Gözler doğuyor gecelere,
Her akşam güneşin battığı yerde…