Ruhlar Evi Şiiri - Rabia Can Ulaş

içinde dolaşırken bazen
hani derinlerindeki odalarda
sana hapsolmuş ruhların evinde
bulursan dokunduğunda seni kıran döken mısralar
ıslak gözlerle sararmış kağıtlara uzatırsan ellerini
bilki onlar,
sendeki aşkının ölümünü sezen birer şairdiler
ve çekip gittiler,
sezip gittiler senin bir sevdaya hazır olmaktan çok
mezar olacağını bilip,
aldılar sızılı ömürlerini sızdılar mısralara
kendi içlerine kanamak için.
seni umursamazmış gibi davranıp,
daha çok heder olabilecekleri bir ömre akıp,
sana unut derken içleri haykırırken susup gittiler..

doğduğun günün dualarını alıp yollara
ölüme çarpa çarpa devire devire
sezip gittiler
ve seni bir an bile unutmadan.. hiç de yoksayamadan,
varlığınla yokluğuna karışıp çekip gittiler.

sen şimdi uzat o şirin yüzüne düşlerini
belki azalır yada utanır dünya.
salmaz bu akşam BENİ İNTİHAR KOKULARINA