Gözler kızıl deniz sessizliğinde büyüyüp küçüldükçe,
Umut sıra dağlarından, soluk bir son bahar çiçek aça durur.
Bin bir medeniyetin kurulup yıkıldığı diyarlara,
Habersizce sevgi eker, çaresizlik biçe durur…
İnsanlar, geceye sırtını dönüp yattıkları vakit,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta