Ruhi Su Şiiri - Ayça Öztorun

Sular gibi coşarken sesin,

Seyhan nehrinde gürleşiyor,

Akdeniz'den boy verip,

Karadeniz'e karışıyordu,

Ve çağlaya çağlaya,

Mustafa Suphi'lere ulaşıyordu...

Avşar'ın kervanında boş beşik,

Sesinde yanık bir ağıt,

Kuzusunu yitirmiş ananın

Ciğerini parçalıyordu...

“Benim kabem insandır” derken,

Dinliyorum şimdi coşkuyla seni,

Acı vatanı ve Yemen'i

"bilmem şu feleğin bende nesi var"

Berrak bir su gibi büyüyormuş sesinde,

Yemen'de ölen o masum çocuklar...