Ruhi Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

nereye kaçsam hasretim sana
en ücra köşesindeyim aklımın
yok, gidecek yer yok ki daha...

yürekli bir yalnızlık dediğim
amansız bir rahatsızlık belki de
ait olamamak hani hiç kimseye
inanmamak kendinden başka bir şeye
koşmak, kaçmak, sığınmak içine
delilik veya iç güdüsel bir ruh hali
yaşanmışlıklar noktası belki de
sen ne dersen de ismine...

kök, gövde olmak değil, dal, çiçek değil
ağaç olabilmek zahir bütün mesele
sevgiyle, ahenkle
ve tam bir teslimiyetle
kuruyup gidersin değilse...
...
en ücra köşesinde aklımın farkım yok
şu esen deli rüzgarın savurduğu ağaçtan
acıyım, tatlıyım elma, armut, kirazdan
topla, sakla beni eteğine, gül yüzüme
gel, hadi gel birazdan...