Ruhefza Şiiri - Berr Keff

ruhefza
kış tarlasını ekedursun
mevsim nafakasını ödeşsin
kuşlar uçsun, ötüşsün
sonbahar kışa
kış bahara gebe nasılsa
kim nasıl istiyorsa
öyle sürsün sefasını
kalem çalakürek yazsın
aşığın dilinden
yağmur doyursun toprağı
sebatkâr dağlar yarışsın birbiriyle
sen hep beni düşle
beni dinle sevdiğim
rüzgarın değdiği teninde
gözüne ilişen gülde
ağacın dalında, yaprağında
güneşin tebessüm demlerinde
sen hep beni gör
beni işit sevdiğim
benim seni doyumsayıp
özümsediğim gibi
beni hisset
beni neşret gönlünün diyarına
yumuşak su damlalarının
yalçın kayalara
nakış bıraktıkları gibi
en bilinir ikrar ve ısrarla
sonsuzluğun yolunu tutmuş
sevmenin sevilmenin kolu kucağında
seni sardım ya ruhuma
o günden sonra
dünya şenlik yeri bana...