Ruhani özgürlüğüm. Şiiri - Müjdat Çiftçi

kendimi bazen parçalasamda olmuyor,
hiçbirşeyi yazmaya ihtiyacım yok,
ama kendimi mecbur hissetmem,
benim hatam olmasa gerek.

beni bu deftere ve bu kaleme,
esir eden birilerimi var yoksa,
fiziksel bi çatışma içindemiyim anlamış değilim,
insanlara yaptığım iyiliklerin karşılığında,
neden hep kötülükle karşılanıyorum?
en önemliside bunun hesabını kime soracak olmam.

bazen düşünüyorum bu uyguladığımız,
orman kanunu misali, yaşamak için öldür.
kuralları hala geçerlimi,
neden hep ben ölüyorum? .
neden kimse yaptığımın karşılığını,
en azından kötülük yapmamakla geri vermiyor,?
anlamış değilim.
birde kötü etkenler var,
ruhani özgürlüğümü kısıtlayan,

acılarımın birgün biteceğini biliyorum,
ve dediğim gibi,sadece düşünüyorum,
uygulama yok yani,
gelip iki satır yazıp,
kendimi avutup kandırdığımın farkındayım,
dostlarıma bunu ne kadarda belli etmesem,
potansiyel bir inzivaya çekilemiyorum.

kendimi başkalarına,sevdiklerime adamak geliyor,
ve sonumun nereye gideceğini merak ediyorum..!
belki bu son günüm,
belkide bi bukadar daha yaşayacağım.!