Ruh-vicdan Şiiri - Osman Çağlayan

Güzel giyim, güler yüz itibar getirir,
Tevazu ile tatlı söz, asalet verir.

İnsan ruhu cevherdir, işlemeye değer
Paha biçilmez olur, istenirse eğer.

Ruhu iyilikler hem cilalar, hem parlatır,
Terazisi sağlam bir vicdanla donatır.

Sağlam bir vicdan ki, insana huzur verir,
Hakkın gücü önünde, demir dağlar erir.

Sinede ruhlar ve vicdanlar pas tutmamalı,
Değerleri bir kör kuyuya atmamalı.

Bir Dünya ki ruhlar sönük, vicdanlar paslı,
Mutluluk yok, hayat donuk, insanlar yaslı.

Dünya ekin tarlası, huzur ek huzur biç,
Bu öyle bir kural ki değiştirilemez hiç.

Bir insan ruhu kötülüklerle pas tutar,
Temiz bir vicdan bunu çekmez, söker atar.

İsyan eder o sineye, birden haykırır,
Sert basar firene, kem yüklü gemi durur.

Bir vicdan ki sıkıntılar içinde kalmıştır,
Nice haksızlığı söküp yere atmıştır.

Dünya hayatı omurgasızlığa değmez,
İnsan çıkar uğruna, kimseye baş eğmez.

Bilelim ki yolun sonunda bir çukur var,
Yolumuz ölümedir edemeyiz inkar.

Zaman gelir geçer sayılı günler tükenir,
Bu handan nice canlar geldi geçti denir.

Topraktan gelen beden yine toprak olur,
Ruhlar döner makamına, yerinde kalır.

Osman sen de bu hanın garip yolcususun,
Baki olan Rabbin, sen de onun kulusun.

Ya Rab! Bütün insanlara hidayet eyle,
Yaşayana huzur ver, gidene rahmet eyle.
09.09.2014