Ruh Ve Beden Şiiri - Aysun Tekin

Ne sabah ne de akşam, ulaşmaz ki murada,
Gam kasavet toplanmış, hepsi şimdi burada,
Söyle ben ne yapayım, kaldım çıkmaz arada,
Aç kurtlar oynaşıyor, o lepralı yarada.

Ne dağlar ne ummanlar, şu kalbe olsa bir ip,
Bedenden çıkan o of, hepsine karşı rakip,
Gittiğim tüm yolların, sonunun çıktığı dip,
Katık edip ekmeye, her an ruhumu yiyip.

Şu kalbim güm güm diye, her gün boşa atıyor,
Ruhuma azar azar, zehir aşı katıyor,
Beden çıkmış meydana, ruhu yoka satıyor,
Şimdi bedenim ruhsuz, huzur ile yatıyor.

Bilmiyorum ki neden,ruhum bulmadı sukün,
Kendimi böldüm çarptım,bire denk değil yekün,
Beden ile ruh aynı, yerde buluştuğu gün,
İmkanı yok pay biçtim, ölümden kendime dün.